Uczciliśmy wybuch II wojny światowej i rocznicę porozumien sierpniowych
31 sierpnia spotkaliśmy się na serockim rynku, aby przypomnieć rocznice agresji Niemiec (1 września) i Związku Radzieckiego (17 września) na Polskę oraz rocznicę podpisania Porozumień Sierpniowych, które otworzyły drogę do Wolności. Przedstawiciele władz samorządowych, szkół, stowarzyszeń i placówek gminnych złożyli pod tablicą pamiątkową kwiaty i zapalili symboliczne znicze.
78. rocznica wybuchu II wojny światowej
23 sierpnia 1939 r. został zawarty pakt o nieagresji pomiędzy III Rzeszą a ZSRR, znany także jako pakt Ribbentrop-Mołotow. Ów dokument zakładał pomoc technologiczną oraz umowę handlową pomiędzy tymi państwami. Jednakże w dodatkowym tajnym protokole określono podział Europy Środkowo-Wschodniej na dwie strefy wpływów: niemiecką i radziecką.
Niemcy zakładali, że wojna z Polską potrwa maksymalnie dwa tygodnie. Planowali wygrać przy użyciu doktryny Blitzkriegu, który zakładał połączone uderzenie niemieckiego lotnictwa, piechoty i zagonów pancernych na pozycje obronne Polaków, przełamanie ich, okrążenie i jak najszybsze dotarcie do Warszawy. Atak na Rzeczpospolitą nazwali „Fall Weiss” („Plan Biały”).
Jako pretekst do wypowiedzenia wojny miała posłużyć przeprowadzona 31 sierpnia prowokacja gliwicka. Esesmani przebrani w polskie mundury zaatakowali budynek radiostacji i nadali komunikat w języku polskim nawołujący Polaków do antyniemieckiego powstania na Śląsku.
Atak na Polskę rozpoczął się 1 września po godzinie 4 rano. Niemieckie lotnictwo zbombardowało przyczółki mostowe w Tczewie i miasto Wieluń. Pancernik Schleswig-Holstein ostrzeliwał polską placówkę wojskową na Westerplatte, utrzymała się ona mimo oblężenia aż tydzień.
3 września nasi sojusznicy – Wielka Brytania oraz Francja wypowiedzieli wojnę Niemcom, lecz nie rozpoczęli żadnych działań zbrojnych...
Początkowo walki polsko-niemieckie rozgrywały się na całej granicy państwa. Największe z nich to bitwa pod Mławą, Mokrą oraz Wizną. 8 września pierwsze niemieckie jednostki dotarły do Warszawy. W dniach 9 -19 września rozegrała się największa bitwa Kampanii Wrześniowej, bitwa nad Bzurą. Celem bitwy było związanie walkami niemieckich dywizji by odciągnąć je od pościgu za wycofującymi się polskimi armiami i dać stolicy czas na przygotowanie obrony. Warszawa broniła się do 28 września.
17 września na wschodnie ziemie II Rzeczypospolitej wkroczyła Armia Czerwona. ZSRR wydało notę: „Warszawa przestała istnieć jako stolica Polski. Rząd polski rozpadł się i nie przejawia żadnych oznak życia. Oznacza to, iż państwo polskie i jego rząd faktycznie przestały istnieć. Wskutek tego traktaty zawarte między ZSRR a Polską utraciły swą moc. (…) Rząd radziecki nie może również pozostać obojętnym w chwili, gdy bracia tej samej krwi, Ukraińcy i Białorusini, zamieszkujący na terytorium Polski i pozostawieni swemu losowi, znajdują się bez żadnej obrony.” (Nota ministra spraw zagranicznych ZSRR Wiaczesława Mołotowa w sprawie wkroczenia wojsk radzieckich na terytorium zachodniej Ukrainy i zachodniej Białorusi przekazana ambasadorowi polskiemu w Moskwie, Moskwa, 17.09.1939 r.).
Naczelny wódz – Edward Śmigły-Rydz rozkazał unikania walk z Armią Czerwoną, a jednocześnie nakazał ocalałym jednostkom Wojska Polskiego przedostanie się do Rumunii i na Węgry a stamtąd do Francji. Rząd polski także wycofał się do granicy z Rumunią lecz został tam internowany.
Po kapitulacji Warszawy najdłużej bronił się Hel bo aż do 2 października. W dniach 2 -5 października pod Kockiem miała miejsce ostatnia bitwa kampanii wrześniowej z udziałem regularnych jednostek WP.
Serock we wrześniu ’39 r.
W wyniku bombardowania 5 września zniszczona została kamienica Jakowa Rosenberga, która znajdowała się na rogu ulic 3 maja i Kościuszki – obecnie w jej miejscu stoi DH „Wodnik”. W piwnicach kamienicy schowali się Serocczanie i uciekinierzy z Nasielska. Pod gruzami budynku zginęło od 50 do 70 osób.
Już 8 września Niemcy zaczęli przeprowadzać akcję wysiedlenia mieszkańców narodowości żydowskiej z miasta. W wyniku wysiedlenia Serock utracił prawie 50 % mieszkańców.
Porozumienia sierpniowe
1 sierpnia 1980 roku władze Polski Ludowej wprowadziły podwyżkę cen mięsa. Owe działanie spowodowało falę strajków w kraju. Największy odbył się w Stoczni Gdańskiej im. Lenina; kierował nim Lech Wałęsa. W całym kraju powstały Międzyzakładowe Komitety Strajkowe. MKS w Gdańsku wysunął 21 postulatów, wśród których było prawo do strajku, do tworzenia niezależnych, samorządowych związków zawodowych, a także postulat dotyczący uwolnienia więźniów politycznych. PZPR zatwierdziła postulaty stoczniowców w obawie przed strajkiem generalnym - odpisano je 30 sierpnia w Szczecinie, i 31 sierpnia w Gdańsku oraz 3 października w Jastrzębie Zdroju.
Strajkujący odnieśli duży sukces wymuszając na władzy pewne ustępstwa. MKS-y w późniejszym czasie przekształciły się w NSZZ „Solidarność”. Organizacja ta miała charakter niepodległościowy i masowy. Działalność związku została zdelegalizowana po ogłoszeniu stanu wojennego w roku 1981.
